เจ้าหลง ชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะ EP.16 สิบวันแห่งการพลัดพราก

จาก ep. ก่อนหน้าที่ต้องจำใจทิ้งเจ้าหลงไว้บ้านเพียงลำพังตัวเดียว แต่รอบนี้เมื่อเราต้องกลับไปเยี่ยมบ้านที่เชียงรายหลายวัน “เจ้าหลง” ชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะ ตั้งแต่เราเก็บมาเลี้ยงจนถึงตอนนี้ก็ 9 เดือนแล้ว เจ้าหลงจะอยู่กับเราเกือบ 24 ชม. เราจำเป็นต้องพานางไปฝากไว้ที่บ้านใหญ่ (บ้านพ่อกับแม่แฟน) การแยกกันอยู่ครั้งแรกแบบนี้ อดห่วงนางสารพัดไม่ได้เลย ทำหน้าตาเหมือนรู้ว่าต้องห่างแม่ห่างต๋อม

เย็นวันที่ 1 ธ.ค. พวกเราต้องแอบแต่งตัว แอบขึ้นรถไม่ให้นางเห็น เพราะกลัวนางจะร้องตาม หรือมานั่งรอที่หน้าบ้าน พอออกจากบ้านมาแล้ว หลานสาวส่งไลน์มาบอกว่านางเดินหาอยู่นะ พร้อมส่งรูปมาให้ดูด้วย

 

กลายเป็นเราเองที่ร้องไห้คิดถึงเจ้าหลง ภาพที่หลานสาวส่งมาคือภาพที่นางลุกขึ้นมองรถที่บ้านหลังจากมาส่งพวกเราแล้ว กลับถึงบ้านโดยที่ไม่มีเราลงจากรถด้วย รถมา แต่คนที่รอไม่มี ทำเอาแม่ร้องไห้เลย

เท่านั้นยังไม่พอ นางยังนั่งหน้าประตูบ้านค่อยมองแต่ทางที่เราจะเข้ามาตลอด ?? เริ่มดราม่าแล้ว

คืนแรกที่ต้องอยู่บ้านใหญ่โดยไม่มีพวกเรา แม่บอกนางร้องนิดหน่อย กลางวันก็วิ่งเล่นปกติของนาง อาหารไม่ค่อยกิน พอวันที่ 2 ระหว่างที่หลานสาวคนเล็ก ซึ่งปกตินางจะสนิทมากกว่าคนอื่นโทรมาถามว่าอาหารเหลวให้ยังไง อยู่ ๆ เราก็ได้ยินเสียงนางขู่ และได้ยินเสียงเรียกชื่อหลานสาว

เราใจแป๋วเลย คิดว่านางต้องกัดหลานแน่ ๆ แล้วก็จริงนางกัดหลาน แต่โชคดีนางกัดเฉียดไม่เข้า ลำบากแล้วสิ เราจำเป็นต้องบอกที่บ้านว่าให้ตีให้ดุนางได้นะ ถ้านางทำอีกแต่ให้เอาเศษผ้าตี เพราะนางจะกลัวมากและน่าจะเจ็บน้อยที่สุด

ถามเหตุผลว่าทำไมนางกัดหลาน สรุปคือหลานสาวอุ้มแมวผ่านจังหวะที่นางกำลังกินอาหาร (หวงของกินกับแมว) เห็นแบบนี้ แสบมากชอบเดินมายั่วเจ้าหลง แต่เจ้าหลงก็ไม่เคยกัดน้องนะ (ยกเว้นเวลากิน)

หลังจากนั้นทุกวันเราก็จะแอบส่องดูนางผ่านกล้องวงจรปิดที่บ้านบ้าง บางครั้งที่บ้านก็ส่งรูป ส่งคลิปนางมาให้ดูบ้าง นางกินข้าวได้ปกติแล้ว แต่ก็ยังชอบมองถนนทางเข้าบ้าน

ดูไปดูมาเหมือนนางจะปรับสภาพตัวเองได้แล้ว นางคงคิดว่าเราให้นางอยู่ที่นั่นถาวรแน่ ๆ เลย เห็นเวลาหลานกลับจากโรงเรียนก็วิ่งออกมารับ เหมือนเวลาที่รอรับแฟนตอนเลิกงาน หลานจะไปร้านค้าซื้อขนมนางก็จะตาม จนต้องผูกล่ามไว้ชั่วคราว ติดหนึบกับหลานเลยที่นี่ หรือจะให้อยู่ที่นั่นถาวรไปเลยดีน้อ

อีกคนที่นางเริ่มติดหนึบ ดีใจทุกครั้งเวลาเขากลับเข้าบ้านคือน้องสะใภ้ (คนทำข้าวให้กิน) ?? วันที่จะได้เจอแม่ .. อยู่บ้านใหญ่ 10 วัน คนในบ้านลูบหัวนางได้หมด แต่เจ้าหลงไม่ยอมให้พ่อลูบหัวเลย จนวันที่เรากำลังจะไปหานางพ่อบอกนางว่า เดี๋ยววันนี้จะไปรับแม่มาให้แล้ว นางยอมให้พ่อลูบหัว ยอมเข้าใกล้พ่อ และเดินวน ๆ เฝ้าพ่อตลอดครึ่งเช้า ??

และนี่คืออาการดีใจของนาง แทบจะกระโดนขี่คอแม่ล่ะ โอ้ยนางดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเลย (ส่วนแฟนทำงานก่อน อีก 2 วันจะตามมา)

และนี่คืออาการ “รอต๋อม” ของนาง รอแบบใจจดใจจ่อจริง ๆ

 

พอเราพูดว่านั่งแบบนั้นจะเห็นได้ไง นั่งหันหน้าไปทางโน้นสิ นางก็ลุกขึ้นม้วนตัวเปลี่ยนท่านั่งตามภาพเลยจ้า ??
นั่งข้างบนนาน สงสัยกลัวเผลอหลับแล้วร่วง ? พอนางได้ยินเสียงรถเข้ามาจากหน้าบ้าน ??

 

และเมื่อต๋อมของนางลงจากรถ ????

เมื่อมาถึงแล้ว ต่อไปคือการอ้อน การเฝ้ากันไม่ห่าง

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *