เลือกเกิดไม่ได้ (3) : เริ่มคุ้นเคย
ตอนนี้กลายเป็นว่าทุกเช้า – เย็น เราต้องเอาอาหารเม็ดและน้ำไปให้เจ้าแม่หมาและลูกน้อยทั้ง 5 มีบางวันที่เอาไปให้แค่ช่วงเช้าหรือเย็นเพราะติดภารกิจส่วนตัวหลายอย่าง ช่วงแรกที่เราไปจะเห็นว่ามีคนเอาเศษอาหารมาให้มันด้วย ใส่ถุงพลาสติกมาวางเราว่ามันไม่ค่อยกินเท่าไหร่เหลือซะเป็นส่วนมาก และพอมันกินไม่หมดก็ทำให้พื้นที่ตรงที่มันลงมากินอาหารดูสกปรกไปเลย ส่วนเราเลือกที่จะซื้อเป็นอาหารเม็ดที่เหมาะกับลูกสุนัข 1 เดือนขึ้นไปและสุนัขตั้งครรภ์หรือให้นมลูก
วันนี้เราขอเอาชามข้าวเจ้าหลงเพื่อไปใส่อาหารเม็ดให้แม่หมา “เดี๋ยวแม่ซื้ออันใหม่ให้นะหลง” ส่วนชามน้ำมีคนเอาไปให้แล้วก่อนหน้านี้ วันนี้พวกเราไปเก็บขยะเก็บเศษถุงข้าวบริเวณพื้นที่โพรงให้มันด้วย ค่อยดูสะอาดน่าอยู่หน่อยนะเจ้าขาว เราเรียกมันว่าเจ้าขาวเพราะไม่รู้จักชื่อมันเห็นตัวขาว ๆ ก็เรียกเจ้าขาวมันซะเลย
หลังจากเราคอยเอาอาหารไปให้เจ้าขาว 2-3 ครั้ง ทุกครั้งที่มันเห็นรถเรามาพอเราลงรถมันก็จะเดินกระดิกหางมาหาทันที (ส่วนเจ้าหลงมาด้วยทุกครั้งก็ร้องทุกครั้ง ไม่รู้ว่าหวงหรืออยากลงจากรถด้วย 555)
ตอนนี้ลูกหมาเหมือนเริ่มคุ้นแล้วไม่ค่อยวิ่งหนีเหมือนตอนแรกเท่าไหร่ แต่ไม่เคยจะอยู่ครบ 5 ตัวเลยบางทีมี 2 ตัว 3 ตัวบ้างสลับตัวกันไป มองขึ้นไปด้านบนเห็นแต่ตัวดำ ๆ ซุกอยู่ตามซอกต้นไม้ สงสัยจะง่วงจัดแต่ก็อยู่กันเป็นนะ คอยมุดเข้าซอกต้นไม้อย่างน้อยก็หลบฝนได้บ้างเวลามีฝนตก (แต่มีคนมาทำร่มให้แม่หมากับลูกด้วยนะ)
เลือกเกิดไม่ได้ เป็นชีวิตของแม่หมา 1 ตัวกับลูก ๆ ของมันอีก 5 ตัว แม้ว่าลูกหมาจะเลือกเกิดไม่ได้ต้องเกิดมาจากท้องของแม่หมาจรข้างถนนที่ไม่มีคนสนใจ แต่ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นแม่ เราเชื่อว่าแม่หมาจะพยายามเลี้ยงลูกมันให้ดีที่สุด จนลูก ๆ ของมันสามารถช่วยเหลือตัวเองได้สามารถหาอาหารกินเองได้ มันรู้ว่าต้องมีนมให้ลูกกินและการจะมีน้ำนมได้นั้นตัวมันเองต้องอิ่มท้องก่อน มันเลือกที่จะเดินออกจากลูกเพื่อไปหาอาหารกินให้อิ่ม เจอแค่แอ่งน้ำฝนเล็ก ๆ ก็คอยเลียกินเพื่อให้หายหิว พอตกค่ำก็กลับมาหาลูกของมันแม้ว่าการออกไปข้างนอกของมันจะได้กินหรือไม่ได้กินอาหาร แต่เมื่อถึงเวลากลับก็ต้องกลับเพราะลูกน้อยรอกินนมอยู่
เรากับแฟนตั้งใจว่าคอยแวะเวียนไปดูและให้อาหารกับแม่หมาและลูก ๆ จนกว่าพวกมันจะช่วยเหลือตัวเองได้และย้ายถิ่นฐานออกไปจากจุดนี้ ขอโทษที่ไม่สามารถนำพวกเจ้าทั้ง 6 ชีวิตมาเลี้ยงดูได้จริง ๆ เราคงมีบุญวาสนาแค่ได้ช่วยเหลือกันบ้างตามกำลังที่จะช่วย
หากมีโอกาสดีคงได้มาเล่าสู่กันฟังอีกครั้ง และอาจจะได้พบกันใหม่กับ “เลือกเกิดไม่ได้ (4)
