เลือกเกิดไม่ได้ (4) : หาบ้าน
หลังจากที่เราคอยวนเวียนไปให้อาหารแม่หมากับลูก ๆ และโพสต์หาบ้านให้น้องในกลุ่ม “รักหมาจัง” แต่ก็ยังไม่มีคนสนใจเลย จนเมื่อเย็นวันที่ 30 พ.ค.เราแวะไปให้อาหารตอนเหมือนทุกวัน พอไปถึงก็มีคนมุงดูแม่หมาและลูกอยู่ 3 คน เป็นคุณลุงท่านหนึ่งและพี่หญิงอีก 2 คน คุณลุงบอกว่าแกก็รับเลี้ยงไว้แล้วหลายตัวเพราะมีคนเอามาบ่อยแถวบ้านแก ส่วนพี่ผู้หญิงสองคนเหมือนอยากได้ลูกหมาสักตัว แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาไหมหรือเอาตัวไหนดี
เราเลยอุ้มเจ้าร็อต (ที่เรียกชื่อนี้เพราะน้องหน้าตาเหมือนหมาพันธุ์ร็อตไวเลอร์) เพราะเจ้าร็อตปกติไม่ค่อยลงมาข้างล่างเท่าไหร่ โชคดีที่พี่ผู้หญิงสองคนนั้นเห็นแล้วถูกใจรับเจ้าร็อตไปเลี้ยงทันที เราได้แต่บอกเจ้าขาวว่าให้เขาเอาลูกไปเลี้ยงนะลูกจะได้ไม่ต้องอดมื้อกินมื้อ ตากแดดตากฝนโดนหมัดกันทั้งตัวจนเป็นแผลแบบนี้ หลังจากนั้นเราก็กลับบ้านด้วยความรู้สึกโล่งเล็กน้อย รอดไปแล้ว 1 ตัวขอให้น้องโชคดีกับบ้านหลังใหม่ ขอให้คนใจบุญรักน้องมาก ๆ และรักตลอดไป แต่คืนนี้ฝนตกหนักมากทั้งฝนทั้งฟ้าร้องตกตั้งแต่ 2 ทุ่มถึงตี 1 พวกที่เหลือจะอยู่กันยังไงก็อดห่วงไม่ได้อีก
เพราะเมื่อคืนฝนตกหนักมากเช้านี้เราไม่ได้ซ้อมวิ่งเลยขับรถออกไปดูแม่หมากับลูกซะหน่อย พอไปถึงเจอแค่แม่หมาในโพรงส่วนลูกๆหายไปไหนหมดไม่รู้ เราพยายามเรียกก็ไม่ได้ยินเสียงส่วนแม่หมาก็ไม่พาเราเดินไปหาลูก มีเศษอาหารไปวางก่อนหน้าเรา ในใจตอนนั้นคือคิดว่ามีคนมารับไปเลี้ยงแล้วมั้งไม่เห็นลูกหมาสักตัวแบบนี้มันแปลก ตอนเย็นเราก็แวะไปดูอีกทีพร้อมอาหารน้ำ ก็เจอแต่แม่หมาเหมือนเดิมสงสัยจะมีคนรับไปเลี้ยงแล้วจริง ๆ ใครนะใจดีจังรับไปทั้งสี่ตัวเลย (คือสิ่งที่เราคิด)
วันที่ 1 มิ.ย. เราออกขับรถไปจอดที่สวนสาธารณะธาราและวิ่งรอบเมืองเหมือนเดิม วิ่งได้ 14km. ตั้งใจว่าจะมาวนในสวนอีกนิดหน่อย แต่ก่อนเราจะวิ่งเข้าสวนได้ยินเสียงลูกหมาร้อง เอาแล้วไงมองไปข้างหน้าเห็นลูกหมา 3 ตัวพยายามจะปีนขึ้นไปบนป่ากับแม่หมาแต่ขึ้นไม่ได้เลยร้องกันใหญ่ พวกเราเลยต้องหยุดวิ่งและเอาลูกหมาขึ้นฝั่งป่าไปหาแม่หมา เหลือ 3 ตัวหายไปไหนละ 1 ตัวเราเห็นเศษอาหารที่คนเอาไปให้เมื่อวานเริ่มบูดแล้วแฟนเลยเก็บไปทิ้งให้ แล้วแฟนก็เห็นลูกหมาตัวที่ 4 หลบอยู่ใต้ท้องรถฝั่งลานจอด เอาเข้าไปนี่ข้ามถนนมาฝั่งนี้กันทั้งบ้านเลยเหรอตัวกะเปี๊ยกเดี๋ยวรถได้เหยียบตาย เห็นแล้วเครียดจริง อุ้มข้ามฝั่งไปส่งให้ครบครอบครัวให้อาหารเม็ดให้น้ำเสร็จ แฟนมานั่งหากลุ่มรักหมาของ จ.กระบี่ เพื่อให้เราลองโพสต์หาบ้านให้น้องอีกครั้ง
หลังจากที่เราโพสต์ไปแล้วก็มีคนมาแสดงความคิดเห็นและสงสารน้องกันบ้าง แต่ยังไม่มีคนรับน้องจนช่วงเย็นมีข้อความทักมาสอบถามเรื่องน้องหมา เรารีบคุยทันทีจากนั้นพี่ที่ทักมาหาบอกว่าเลี้ยงไม่ได้แต่จะช่วยหาบ้านให้อีกแรง อยากได้รูปน้องแยกทีละตัวเราไม่รีรอเลยพอปิดร้านก็พากันออกไปให้อาหารและถ่ายรูปน้อง ๆ มาเพื่อส่งให้พี่สาวที่เป็นสะพานบุญครั้งนี้ และสุดท้ายน้องก็ได้บ้านใหม่อีก 1 ตัวแต่ว่าเขาขอให้เราช่วยฉีดวัคซีนเข็มแรกให้ก่อน เราคิดว่าถ้าเขารับน้องไปเลี้ยงต้องเสียค่าใช้จ่ายมากกว่านี้อีกเยอะแค่ถ่ายพยาธิกับฉีดวัคซีนเข็มแรกก่อนส่งมอบก็ถือว่าไม่หนักหนาเกินไป ตอนนั้นลืมคิดไปว่า “เจ้าหลง” จะมีอาการยังไง เพราะการจะฉีดวัคซีนได้ต้องเอามาไว้ที่บ้านก่อนอย่างน้อย 7 วัน (งานเข้าอย่างจังเลย)
เช้าวันที่ 2 พ.ค. เราไปรับตัว “นำโชค” (เราตั้งชื่อนี้ให้ก่อนเพราะอยากให้เป็นมงคลกับน้องและให้น้องนำความโชคดีไปสู่คนใจบุญที่รับน้องไปเลี้ยง) ตอนเรารับ “นำโชค” มาเป็นจังหวะที่เจ้าขาวกำลังกินอาหารที่เราเอาไปให้เราได้แต่บอกว่าเอาลูกไปอยู่บ้านใหม่นะไม่ต้องห่วงลูกแล้ว แล้วก็รีบขับรถออกมาเพราะกลัวเจ้าขาวจะวิ่งตาม
พอมาถึงบ้านสิ่งที่คิดไว้ก็เป็นจริง “เจ้าหลง” มีอาการทันทีทั้งหวงเราจากที่ปกติไม่เคยหวงเพราะจะหวงแฟนมากกว่า เราต้องเอาน้องไปให้เจ้าหลงดม ๆ บอกว่าน้องมาอยู่ด้วยแค่ 7 วันเองอย่าทำน้องนะ นางเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจทั้งหมด คือไม่ทำน้องแต่จะเล่นกับน้องอย่างเดียวโดยที่ไม่ยั้งมือและแรงของตัวเอง จากนั้นเราต้องจับเจ้าหลงขังไว้ในกรงและมาจัดการกับเห็บหมัดที่ตัวเจ้านำโชคก่อน โชคดีที่ตัวเจ้านำโชคไม่มีเห็บแม้แต่ตัวเดียวแต่หมัดแดงเยอะมาก เราใช้เวลาครึ่งวันในการหาหมัดหมาออกหมด แต่ไข่ของหมัดยังเหลืออีกเพียบ นั่งกำจัดหมัดหมาจนปวดหลังเลยต้องหยุดก่อนค่อยหาใหม่เรื่อย (ใจก็อยากซื้อยากำจัดเห็บหมัดให้กินก่อนแต่ว่าของเจ้าหลงก็ครบกำหนดต้องกินเหมือนกัน เม็ดละ 320 บาทไม่ไหวแน่ ๆ กระเป๋าจะเบาไปนะ ^_^ เลยคิดว่าคอยให้เจ้าของใหม่ของนำโชคช่วยจัดการดีกว่า)
อย่างที่รู้กันว่าหมัดมันจะไวมากและอาจจะกระโดดขึ้นคนได้ เราใช้วิธีทำให้มือเราเปียกแล้วค่อย ๆ ลูบไปที่ตัวนำโชคที่ละจุดเพื่อกำจัดหมัดออกมาทีละตัว นี่คือเหตุผลว่าทำไมใช่เวลาครึ่งวัน ช่วงบ่ายเห็นแดดแรงมากเลยตัดสินใจอาบน้ำให้นำโชค ซึ่งจริง ๆ ถ้าลูกหมาไม่ถึง 2 เดือนไม่ควรอาบน้ำเพราะน้องอาจจะป่วยได้ แต่เราคิดว่าลูกหมาอยู่กับแม่บนป่าตากแดดตากฝนยิ่งกว่านี้อีก ถ้าไม่อาบน้ำคืนนี้ก็เอาเข้าบ้านไม่ได้เพราะมีเจ้าหลงอยู่ในบ้าน และถ้าเอาไว้หน้าบ้านตัวเดียวร้องทั้งคืนแน่ ๆ เราใช้เวลาอาบไม่นานเพราะกลัวน้องจะป่วยรีบอาบรีบเช็ดตัวให้แห้งห่มผ้าน้องไว้สักพัก แล้วก็พาเข้าบ้านและเจ้าหลงก็ให้การต้อนรับดีเหลือเกิน ข่มน้องจริงจังมากแต่เราสังเกตเจ้านำโชคไม่มีอาการกลัวเจ้าหลงเลยแม้จะตัวเล็กกว่า เพราะหางไม่ตกบางทีเจ้าหลงหยอกแรงมีขู่และกัดกลับคืนด้วย
ตอนเย็นเราพาเจ้านำโชคไปคลินิกปรึกษาคุณหมอเรื่องการรับถ่ายพยาธิและรับวัคซีนก่อนส่งมอบน้องให้กับเจ้าของใหม่ ซึ่งคุณหมอก็แนะนำเหมือนเดิมว่าให้อยู่กับเรา 7 วันก่อนถ้าน้องไม่ป่วยไม่มีอาการผิดปกติก็มารับวัคซีนเข็มแรกได้ วันนี้ก็รับแค่ยาถ่ายพยาธิไปก่อน การถ่ายพยาธิสำหรับลูกหมาสำคัญมากสำหรับเราตอนแรกก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก แต่พอเก็บเจ้าหลงมาเลี้ยงและให้กินยาถ่ายพยาธิตั้งแต่วันแรกมันก็มีพยาธิจริงๆ ครั้งที่สองที่ให้กินไม่มีแล้วแต่คิดว่าถ้าน้ำหนักถึงเกณฑ์หรือครบกำหนด 3 เดือนก็จะให้กินสม่ำเสมอนั่นแหละ
ส่วนเจ้านำโชคก็มีพยาธิเหมือนกัน แต่เราโชคดีหน่อยที่เจ้านำโชคปวดอึและถ่ายพยาธิออกตอนเช้าที่เราพาเดินไปอึข้างนอกบ้าน ไม่ได้สร้างวีรกรรมอันเหม็นโฉ่เหมือนเจ้าหลง วันแรกที่พบคุณหมอเจ้านำโชคหนัก 2.9 กิโลถึงกับไม่เชื่อต้องขอชั่งรอบสองก็ได้เท่าเดิม คือเจ้าหลงวันแรกที่เจอหนักแค่ 1.9 กิโลก็เลยงงว่าเจ้านำโชคทำไมหนักจัง ส่วนอายุคุณหมดดูฟันให้แล้วบอกว่าน่าจะ 2 เดือนกว่าแล้วเพราะฟันกรามก็ขึ้นหมดแล้วด้วย
แล้วเจอกันครั้งหน้ากับการส่งมอบเจ้านำโชคให้กับครอบครัวใหม่ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน เรื่องราวชีวิตน้อย ๆ ที่เลือกเกิดไม่ได้ของลูกหมาจรครอบครัวนี้ค่ะ
