เจ้าหลง ชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะ EP.6 รอคอย

ทุกชีวิตย่อมต้องพบเจอกับการรอคอยเสมอ เจ้าหลงก็เช่นกัน การรอคอยของเจ้าหลงจะเป็นยังไง มาติดตามอ่านกันได้ใน EP นี้นะคะ

หลังจากวันที่เราตัดสินใจอุ้มชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะตัวนี้เข้ามาในบ้าน มันทำให้บ้านของเราไม่เงียบเหงาอีกเลย เวลาจะออกไปซ้อมวิ่งตอนเช้าเกือบทุกครั้งต้องคอยแอบเจ้าหลงไป แกล้งเปิดทีวีและเปิดไฟไว้บ้าง ทำเหมือนกับว่าเราอยู่บ้านปกติ ที่ต้องทำแบบนี้เพราะหากนางเห็นว่าพวกเราออกจากบ้านนางจะร้องตามทันที ถ้าไม่เห็นก็คือจบไม่ร้องแน่นอน ลองพิสูจน์แล้วจ้า (เกรงใจเพื่อนบ้านข้าง ๆ เลยต้องใช้วิธีแอบย่องหนีหมาไปวิ่งค่ะ)

บ่อยครั้งที่ออกไปไหนก็ต้องคิดว่าไปนานไม่ได้นะ เจ้าหลงรออยู่ที่บ้าน และคำว่า “รอ” ของเจ้าหลงมันก็มีค่าสำหรับพวกเราเช่นกัน ทุกครั้งที่เราไปไหนมาก็ตามเจ้าหลงจะแสดงอาการดีใจเป็นนักหนา ประหนึ่งว่าไม่ได้เจอกันเป็นแรมปี ไม่ว่าจะแค่ออกไปซื้อของร้านสะดวกซื้อ 5 นาที หรือไปซ้อมวิ่ง 1 ชม. 2 ชม. นางก็จะวิ่งออกมารับด้วยความกระตือรือร้น ทั้งเลีย ทั้งกระโดนเกาะขา เกาะแขน สารพัดที่จะทำเหมือนสุนัขทั่ว ๆ ไปที่ดีใจเวลาเจอเจ้าของ

มา ๆ ขอเลียให้หายคิดถึงหน่อย

ชีวิตในทุกๆวันของเจ้าหลงจะอยู่กับเราเกือบ 24 ชม. เพราะเราขายเสื้อผ้าอยู่บ้าน ส่วนแฟนทำงานประจำ และนี่คือที่มาของ

“การรอคอยของเจ้าหลง”

เมื่อแฟนต้องไปทำงานที่เกาะพีพี 2 วัน 1 คืน โดยที่เจ้าหลงไม่รู้ว่า เย็นวันนี้แฟนจะไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน อาการของนางเริ่มแสดงช่วงบ่าย เมื่อนางเดินไปเจอรองเท้าเซฟตี้ที่ปกติแฟนจะใส่ไปทำงาน แต่วันนี้รองเท้าวางในบ้าน แต่ไม่เห็นเจ้าของรองเท้า สิ่งที่นางทำคือเดินวนในบ้านเพื่อหาเจ้าของรองเท้า ร้องหงิง ๆ เล็กน้อย แล้วนางก็หายไปเราเห็นนางเงียบไป ก็เลยเดินหาว่านางไปไหน โถ่ ๆๆ ลูกมาดมกลิ่นรองเท้าแฟนนี่เอง โชคดีที่ถือโทรศัพท์ติดมือไปด้วยเลยอัดวิดีโอไว้ทัน 

ช่วงเย็นประมาณ 4 – 6 โมงคือช่วงเวลาที่แฟนจะเลิกงานและกลับมาถึงบ้าน แม้จะเป็นเวลาที่ไม่แน่นอน แต่ช่วงเวลานี้เจ้าหลงก็จะมาคอยนั่งรอแฟนที่หน้าประตูบ้านบ้าง เดินไปดูว่าเราทำอะไรในครัวบ้าง แต่ส่วนมากจะมานั่งๆนอนๆรอที่หน้าประตูซะมากกว่า เป็นแบบนี้ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันนางมานั่งรอแฟนเรากลับบ้านตั้งแต่ 4 โมงครึ่ง นั่ง ๆ นอน ๆ รอหน้าประตูจนถึงเวลากินข้าวเราก็เรียกนางไปกินข้าว กินอิ่มก็ร้องออกไปฉี่นอกบ้าน กลับเข้ามาในบ้านนึกว่าจะไปเล่นอะไรตามประสาของนาง อ้าว…นั่งรอต่ออีกแล้วเหรอ เราบอกว่าไม่ต้องรอวันนี้เขาไม่กลับมานอนบ้านนะ (เข้าหูซ้ายออกหูขวาซะงั้น) เราคิดในใจเชิญรอต่อไปเลยอีนางน้อย

จนฟ้าเริ่มมืดเราก็เก็บร้านปิดร้าน นางก็ยังนั่งรอที่เดิมเรากินข้าวอิ่มคิดว่าจะอาบน้ำแล้วก็เข้านอนเลย พอเห็นว่านางหลับหน้าประตูก็ตั้งใจว่าอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยอุ้มนางไปนอนในกรง ก็เลยปิดผ้าม่านลงแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัวเสร็จออกมาข้างนอกเพื่ออุ้มนางเข้ากรงนอน แต่แล้วภาพที่เราเห็นคือ เจ้าหลงตื่นและทำการแหวกผ้าม่านที่เราพึ่งปิดก่อนเข้าไปอาบน้ำเพื่อมองออกไปนอกบ้าน ในใจตอนนั้นคือโคตรสงสารนางเลย .. แบบนี้ใช่ไหมที่เคยเห็นเขาโพสต์บ่อยๆว่าสุนัขมักจะรอเจ้าของกลับบ้านเสมอ วันนี้เจ้าหลงทำให้เราเห็นว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ ทนดูไม่ได้เลยถ่ายรูปส่งไปให้แฟนดู แฟนบอกว่าวันนี้พามันเข้าไปนอนในห้องด้วยนะ สงสารมัน 55

สุดท้ายเราต้องเดินไปอุ้มเจ้าหลงเข้าไปนอนในห้องด้วย พร้อมกับบอกว่านอนกันเถอะวันนี้เขาไม่กลับนะ เขาไปทำงานเดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็มานะลูกนะ ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองว่านางเข้าใจที่เราพูดนะ นางลุกขึ้นแล้วก็เดินมานอนข้าง ๆ เรา ทำสายตาน่าสงสารเหลือเกินและสักพักนางก็หลับไปเลย

วันรุ่งขึ้นชีวิตเจ้าหลงก็ดำเนินปกติ ตื่น เล่น กินข้าว นอน โดยที่นางไม่รู้ว่าวันนี้แฟนเราจะกลับมาเร็ว ไม่ใช่เวลาช่วงเย็น ๆ เหมือนทุกวัน นางไม่ได้สนใจมานั่งรอที่ประตูบ้านเลย จนวินาทีที่แฟนเดินเข้าบ้านมา เรารีบกดโทรศัพท์ เพื่อบันทึกความทรงจำทันที นางกำลังเล่นตามประสาของนาง พอเราบอกว่าโน่น ๆ ดูทางโน้นใครมานะ จังหวะที่นางมองไปเห็นแฟน มันเหมือนกับสิ้นสุดการรอคอยของเจ้าหลง นางพยายามจะออกจากประตูกระโดนใส่อย่างบ้าคลั่ง จนได้เจอกันสมกับความคิดถึงของนาง

หลังจากที่ต้อนรับกันอยู่พักใหญ่ให้หายกับความคิดถึง ไม่ว่าแฟนจะเดินไปทางไหน นางก็จะเดินตามตลอด แม้กระทั่งเขานั่งทำงานต่อก็นั่งเฝ้า นอนเฝ้า แหม…ปกติเวลานอนกลางวันหลอนจะเข้าไปมุดนอนใต้โต๊ะทีวีไม่ใช่รึ มานอนทำไมตรงนี้ 555